anlamsız

çok acayip insanlar var gerçekten hayatta. o kadar farklı renkleri var ki ruhlarının o kadar değişkenler ki yetişmek imkansız. şansımı denedim kendi içimde ilerleme de kaydettim o çukurdan çıkmak için adımlar attım gerçekten. denemek bir derece iyi geliyormuş en azından artık umutsuzluk yok hayatımda en azından hala bende bir şeylerin hala var olduğunu gördüm. bazı şeylere hala bir şeyler hissede biliyormuşum. en azından artık tek bir kişiye takıntılı değilim. içimde bazı yerler düğümlendi bazı yerlerse çözüldü. artılarım eksilerimden daha çok ve mühim olanı da bu. aklımda söyleyecek çok şey var ama toparlayamıyorum..gerçekten bazı insanlar anlamsız. inan bana okur gerçekten anlamsız..

son deneme

takıntılıyım evet pek çok şeye gereğinden fazla takan bir insanım. kitaplara, şarkılara, insanların davranışlarına... insanları değerlendirerek doğru yolu bulmaya çalışan biriyim. ama bu sefer ben kayboldum hemde öyle bir kayboldum ki az daha karanlıkta boğuluyordum. insanları içimden değerlendirerek onları eleştirerek iyi bir şey yaptığımı sanırdım. evet tabi ki bir derece iyileştirdi ama sonrasında kaybettim kendimi çok büyük gördüm küçümsemeye başladım olmamalıydı ama oldu. kendim olmaktan çıktım başka birine dönüştüm, eleştirdiğim değerlendirdiğim ve küçük gördüğüm insanlardan biri de ben oldum. farkındalık tabi ki güzel bir şey ama bütün farkındalığıma rağmen yine devam yine aynı yol yine aynı bok. çevremdekilere zarar vermekten başka yaptığım bir şey yok düzeleceğim düzeleceğimi biliyorum.. peki her şey birbirine mi bağlı tüm mantığım evet dese de sanırım yine bildiğimi okuyup aynı boku bir kez daha yapacağım. her şey için şimdiden özür dilerim... sadece sol omuzdaki ışığı görebilmek için her şey.. son bir deneme.. daha sonrasında uzun bir suskunluğa ihtiyacım var.. sana değil bu şans kendime sadece kendime. son bir şans ya yakala ve bitir bu sonu olmayan sorunlarını yada bırak dinlendir ruhunu...