biliyor musun, haklıydın. "bir kadınla uyanmak çok başkaymış." evet haklıymışsın. bir erkekle uyanmak gerçekten güzelmiş. alışırmış insan. yokluğunu ararmış, özlermiş. senden sonra çok değiştim ben. bunu defalarca dile getirdim. defalarca duydum. defalarca gördüm. defalarca incindim, incittim. senden sonra sevemeyeceğimi sandım. buna inandım. unutamayacağımı sanmıştım. evet bunu da defalarca dile getirdim. unuttum çoktan seni, yeni birşey değil bu. senden sonra kimseyi sevememiştim gerçekten sevmek gibi. bak şimdi seviyorum hemde çok seviyorum. yeniden yıllar yıllar sonra, içimdeki ölü bir duyguyu ortaya çıkarttı bu sevgi: korku, kaybetme korkusu. evet daha kontrollü daha emin ama korku korku işte.
biliyor musun, çok seviyorum. her cümlesini kafama kazımaya çalışıyorum. her yana anıları serpiştiriyorum, alışkanlıklar yaratmaya çalışıyorum: gün gelip canımı canını yaksın diye. içime en içime işliyorum ince ince. yüreğine giriyorum yavaş yavaş. çünkü korkuyorum. bunu ilk zamanlarda anlamıştım. dile getirdiğimde ise "niye hep aynısını yapıyorsunuz ki? mutluyum, mutlusun" demişti. haklıydı.
biliyor musun en çok neyi severim? sevgisini gözlerinden anlatabileni. bir şey demeden, bir şey yapmadan. o ışığı, tebessümü. ılık ılık yayılan o sevgi hüzmesini.
beni değiştirdin diyorum ya farkettim ki değişmemişim. sadece içime gömülmüş, kapkalın bir koza yaratmışım kendime: korunmak için.
