neyse efendim 2-3 postta bir ailemden yada buna bağlı olduğunu düşündüğüm sorunlarımdan bahsediyorum. beni ve ailemi bilmeyen biri ailem hakkında pek düzgün yargılara varamayacak bence.
okununca nasıl anlaşılıyor bilmiyorum ama aslında pek çoğunun ailesinden düzgün bir aileye sahip olduğumu düşünüyorum. tek sorun ablamda yaptıkları hataları bende yapmak istememeleri. ama fark etmeseler de bana bu uğurda daha büyük hatalar yapıyorlar..
ah ah bir okusalar şunları. çünkü konuşunca laf çok dolanıyor ve balık hafızalı olan ben asıl konuyu unutuyorum. konuşma oluyor tartışma, tartışma oluyor kavga.. 5 dk sonra hiçbir şey olmamış gibi hayata devam etmemiz ise paha biçilemez.
eveet yine kafam dağıldı. hah şanslıyım diyecektim. şanslıyım çünkü şimdiye kadar istediğim çoğu şeyi yerine getirdiler. ben de kadir kıymet bilmemezlik yapmadım. belki şımarıklıktır ama zannetmiyorum. arkadaşlarım artık bir şey yapacakları zaman çağırmıyorlar çünkü biliyorlar ki gelemeyeceğim. bunu acındırmak için yada alındığım için söylemiyorum. rahatsız etmiyor bu durum zaten ama bunun insanlarda yer etmesi kötü. bu yüzden sosyalleşemiyorum ve buna bazen çok ihtiyacım oluyor. belki beni korumak istediklerindendir ama ters etki yapıyor. açlığımı arttırıyor..
ailemin sevdiğim özelliklerinden biri de bana saygı duymalarıdır. fiziksel olarak küçük ve çocuk gibi biriyimdir ama ailem sayesinde kendime güvenim fazladır. ışık mı dersiniz ne derseniz artık o fark edilir bizde. küçükken bir aşılamışlar bize kendimizi geliştirmeyi sonra tutamaz olmuşlar.kendimize güveniriz ve fark ediliriz ablamla. ama ablam zamanında bu olayı biraz abarttığı için şimdi beni fazlasıyla sıkıyorlar. ablama suç atmıyorum çünkü onun abartmasının altında yatan neden yine ailemin değişik açılardan baskısı..
işte her şey tek bir noktada düğümleniyor gibi geliyor şuan bana. belki değişir zamanla bilemiyorum. şimdiki düşünceme göre değişseler istediğim gibi benim için iyi olacak bu değişim. hemde çok iyi..
umarım değişirler umarım...
4 yorum:
Aile'ler çocukalrı için her zaman en iyisini isterler. Bundan seninde şüphe duymadığından eminim, ama sana bir tavsiye sana saçma, mantıksız belkide kasten böyle davrandıklarını düşündürten eylemlerini 3 4 kez düşün, yatmadan düşün sabah kalkınca düşün, arkadaşlarının yanında gülüp eğlenirken aklına getir düşün. Hani her çeşit psikolojik olgunun içindeyken düşün, her seferinde farklı sonuçlara varacaksın. Ve şu an geldiğinden daha haksız gelecekler senin gözüne, belki haklı olduklarını bile düşüneceksin.
Mesela lise sonda annemin üzerime o kadar düşmesinden bıkmıştım ki şehir dışı olsun diye aklımda olmayan bir bölüm yazdım. Ve şu an, hatta bir kaç yıldır keşke demiyor değilim. Neyse öyle işte, benim naçizane düşüncelerim :)
Orası "..daha az haksız.." olacak bu arada :)
zaten durumun değişmemesinin sebebi de bu. çünkü haklılar ve eminim ki çocuğum olursa benzerini ben yaparım. kendi açımdan haksız, onlar açısından haklı görüyorum ve bu birbirini nötrlüyor. onun için sesimi çıkaramıyorum. sanırım onları alıştırmaktansa kendim alışmayı tercih ettim. bu daha kolay sanki... ama hoş değil.
Tam olarak hissettiklerini bilemesem de, tahmin edebiliyorum çaresizliğini. Ama dediğin gibi benzerini ilerde kendi çocuğuna yapmayı öngördüğün için ve haklı olduklarını kabullendiğin için. Kendini buna adapte etmekten başka çıkar yolun kalmıyor. Ilımlı bir orta yol senin reçeten :) Kendine iyi bak..
Yorum Gönder